Vr 3/9 en Za 4/9 - Njivice, Krk

Om te beginnen is "Krk" geen typefout, er zijn meer Kroatische eilanden met onuitspreekbare namen zoals Hvar, Prvik, enz.

We wilden niet het hele eiland over rijden want je moest dezelfde weg weer terug, tenminste als je weer over de brug naar het vaste land wil.

Dus 10 km na de brug naar Krk maar een camping opgezocht. Nou dat begon goed, het was een giga camping met 2000 plaatsen, een rij bij de receptie voor het inchecken en maar weinig plaatsen beschikbaar. We kregen een kaart van de camping met wat kruisjes erop voor comfort plekken en de opmerking dat we op een veld met standaard plekken ook konden uitzoeken als er wat vrij was. De zoektocht begon en zo ruim een uur duren (kaart was erg onduidelijk). De comfort plekken vonden we na veel zoeken niks, bovendien waren er meer mensen met een kaart met kruisjes die al een plek hadden geconfiskeerd, dus op zoek naar het veld met de standaard plekken. Daar waren wel een paar plekken bij die we leuk vonden, dus camper op een plek gezet en terug naar de receptie om te bespreken, gelukkig had ik mijn elektrische step bij me want het was een takkeneind lopen. Bij de receptie konden ze mij vertellen dat de plek waar ik op stond was gereserveerd. Geprobeerd Joyce te bellen maar geen wifi en geen netwerk. Terug op mijn step en Joyce verteld dat we moesten verkassen, had weer een kaart gekregen met nieuwe kruisjes erop. Nou was het geduld van Joyce al aardig op de proef gesteld maar nu wilde ze doorrijden naar de volgende camping. Ik vond van niet en ben, opnieuw op mijn step de kruisjes langs gegaan. Uiteindelijk best aardige plek gevonden, Joyce op de plek neergezet met de opdracht iedereen weg te sturen die er ook wilde staan. Met de step weer naar terug naar de receptie en de plek bleek gelukkig nog vrij, er stond immers een kruisje bij, anders had de dame een probleempje gehad.

We waren het er nu al over eens dat kleine campings meer ons ding is dan die mega campings. Voor een gezin met kinderen een prachtige camping hoor maar voor gepensioneerden die rust zoeken, helemaal niks.

Ik weet niet meer wat we die avond hebben gegeten of hebben gedaan, waarschijnlijk de hartslag wat laten zakken want het was een opwindend middagje. Waarschijnlijk ook even de camping en omgeving wat verkent. Vanwege de grootte van de camping moesten we hier de fietsen voor uit de camper halen.

De volgende dag wilde we proberen op de fiets wat van het eiland te zien. Nu had ik de fietsen niet opgeladen maar ik dacht met de batterijen op zo’n 70% dat moet genoeg zijn, in Nederland rijden we daar meer dan 50 km op. Nou op Krk is dat anders, we moesten geregeld de ondersteuning op max zetten en het verzet een paar tandjes lager anders kwamen we de bergen niet op. Dit werd dan weer gevolgd door een afdaling waarin we alleen de remmen maar op de proef stelden. In het eerstvolgende plaatsje, na zo’n 10 km was het batterij niveau gedaald naar 40% en we begonnen ons zorgen te maken over de terugtocht. De ondersteuning hadden we  gezien die ochtend echt nodig dus we besloten het erbij te laten en terug te gaan want er stonden ons nog wel wat heuvels omhoog en naar beneden te wachten. Terug op de camping was het batterij niveau uiteindelijk nog 20% dus dat viel nog mee. Ik vind dat elektrische fietsen bij het afdalen de batterijen weer moeten opladen, scheelt slijtage van de remmen en batterij capaciteit. 

We besloten ’s-Avonds in het haventje van Njivice te gaan eten en de volgende dag door te rijden, want de camping waren we wel klaar mee.

Om te illustreren hoe druk het was op de camping, toen we de volgende ochtend aan het opbreken waren, en dat duurt bij ons maximaal een uur inclusief ontbijt, wassen, WC legen en water bijvullen, zijn we twee keer gevraagd of de plek beschikbaar kwam, en dat was pas om half 8 ’s-morgens.

Het plan was om vandaag 130 km te rijden naar de camping op Istrië tussen Porec en Novigrad, daar waren we met de kinderen al 5 keer eerder geweest dus we wilden wel eens zien hoe dat er na 15 jaar uit zag.

In de volgende blog meer over Laterna Camp maar dan 15 jaar later.