Dag 22 - Snel naar Huis

Gisteren geen blog kunnen schrijven om de eenvoudige reden dat ik aan het rijden was, ik zal het uitleggen.

Na een nacht lekker in de vrieskou te hebben geslapen, met dank aan het ventilatorkacheltje vertrokken we om 8 uur van de camping in de buurt van Valladolid.

Gisteravond hebben we gekeken hoe we de terugreis verder zouden inplannen en we dachten minder dan de helft van de nog resterende dikke 1600 kilometer af te leggen en in de buurt van Poitier te overnachten ook al konden we er vooralsnog geen geschikte overnachtingsplek vinden. De reis ging eigenlijk best voorspoedig ondanks veel regen in noord Spanje. Voordat we het wisten waren we om een uur of 4 Poitier al voorbij.

Joyce had al een geschikte camperplek gevonden zo'n 100 km boven Poitier en we besloten vroeg wat te gaan eten bij een wegrestaurant want we hadden niet veel meer in voorraad. We zouden dan net met de schemer op de camperplek aankomen. Ik heb namelijk een ontzettende hekel om in het donker op onbekende terrein met een camper te moeten manoeuvreren, had ik vroeger met de caravan ook al.

Toen begon de ellende, geen wegrestaurant dat open was tenminste niet voor een voor een fatsoenlijke warme maaltijd. We hebben er 2 geprobeerd zonder succes. Het is ons niet duidelijk geworden of de oorzaak was dat we te vroeg waren (bij één restaurant stond pas om 18:30 open) of dat ze gesloten waren vanwege Corona maatregelen. Enigszins teleurgesteld dan maar naar de camperplaats en de resterende Baguette met een kop cup-a-soup als maaltijd. Bij de afrit van de camperplaats gekomen bleek deze te zijn afgesloten i.v.m. werkzaamheden en de volgende afrit was in totaal 40 kilometer om.

Flexibel als wij zijn dachten we, nou dan kunnen alsnog een warme maaltijd nemen en dan overnachten we tocht voor het eerst op een parkeerplaats. Nog 2 wegrestaurants geprobeerd met hetzelfde resultaat, zal dus toch de corona zijn. Met al aardig de pest in dan maar op zoek naar een geschikte overnachtingsparkeerplaats. Ik kan je vertellen dat in het donker ze er allemaal even luguber uitzien en eigenlijk had ik er helemaal geen zin in, ik zou geen oog dicht doen als je vaak verhalen hoort dat mensen op een parkeerplek zijn beroofd.

Ik had stiekem al een beetje uit zitten rekenen wat het zou betekenen als we door zouden rijden, het was tenslotte pas een uur of half 8 en we moesten toen nog zo'n 600 km als we de kortste weg via Parijs zouden nemen, zouden we om een uur of 2 thuis zijn. Na wat tegenstribbelen van Joyce omdat het best nog wel ver was, maar met mijn overtuigingskracht dat ik nog wel verder kon, besloten we dan maar door te rijden. Inmiddels had ik de CV klokthermostaat nog even van de vakantiestand gehaald, het was namelijk in die 3 weken 10 graden in huis geworden en kou hadden we al genoeg gehad. Ik moet zeggen, behalve de Boulevard de Periferie in Parijs dan (die is altijd druk), ging het verder voorspoedig. En Rico, "Frankrijk by night"  heb ik niet veel meel, je ziet gewoon niks. Ik heb eigenlijk geen moment gehad dat ik moe of slaperig was en inderdaad om kwart voor 2 reden we de oprit op. Nog even een biertje en een wijntje genuttigd, die hadden we verdiend en om half 3 lagen we lekker in ons eigen bed na dik 1600 km en 18 uur rijden, mijn langste rit in één keer ooit.

Ik hoop dat jullie hebben genoten, ik zal nog een samenvatting maken van onze overnachtingen e.d. maar dat is voor een eventuele toekomstige reis, maar dan een maand eerder in het jaar.

Bedankt voor alle hartverwarmende reacties, ik lees ze echt allemaal ook al reageer ik meestal niet.